Spike Lee's Da 5 Bloods ممکن است یک داستان خیالی باشد ، اما شامل بسیاری از اشارات به وقایع واقعی و افراد در جنگ ویتنام است.
فیلم جدید نتفلیکس اسپایک لی دا 5 خون ممکن است یک داستان خیالی باشد ، اما از تجربیات واقعی سربازان سیاه پوست در جنگ ویتنام استفاده می کند و به وقایع کلیدی آن زمان اشاره می کند. داستان چهار دامپزشک سیاه پوست ویتنام - پل (دلروی لیندو) ، اوتیس (کلارک پیترز) ، ملوین (ایسیا ویتلاک جونیور) و ادی (نورم لوییس) را دنبال می کند - در حالی که آنها در دوران مدرن به ویتنام بازگشتند تا یک انبار طلای گمشده را بازیابی کنند. ، همراه با بدن رفیق فقید آنها ، استورمین نورمن (چادویک بوسمن).
یکی از منابع اصلی مورد استفاده برای دا 5 خون کتابی است بنام Bloods: یک تاریخ شفاهی از جنگ ویتنام توسط نویسنده والاس تری ، که دیدگاه سربازان سیاه پوست را در طول جنگ ارائه می دهد. این کتاب شامل روایاتی از بیست پیشکسوت سیاه پوست مختلف است ، که جزئیات سختی های خاص آنها را در نتیجه مسابقه خود در طول خدمت در ویتنام و احساسات متضاد آنها در مورد جنگ و دلایل حضور آمریکا در آنجا نشان می دهد.
برای ادامه مطالعه به پیمایش ادامه دهید برای شروع این مقاله در نمای سریع بر روی دکمه زیر کلیک کنید.
دا 5 خون دارای مونتاژ آغازین از وقایع مهم تاریخی منتهی به جنگ ویتنام و در طول آن ، چه در خارج از کشور و چه در خانه ، و همچنین فیلم و عکس در لحظات کلیدی فیلم در سایر قسمت های فیلم دارد. داستان تخیلی با واقعیت های جنگ ویتنام بسیار گره خورده است ، بنابراین آنچه در آن است واقعی است و آنچه در آن نیست دا 5 خون .
آیا Da 5 Bloods Gold واقعی بود؟
داستان پشت طلا در دا 5 خون این است که CIA مخفیانه در حال پرواز با هواپیمایی پر از طلا بود که برای گروهی از مردم بومی ویتنام به نام لاهو ، که به نبرد با ویتکونگ کمک می کردند ، در نظر گرفته شده بود. اوتیس توضیح می دهد که آنها نمی خواستند با ارز کاغذی پرداخت شوند و در عوض میله های طلا را درخواست کردند. گرچه هیچ مدرکی مبنی بر پرواز سیار توسط شمشهای طلا به ویتنام به عنوان هزینه پرداخت برای افراد قبیله وجود ندارد ، اما واقعیت داستان اوتیس در مورد کمک مردم لاهو به ایالات متحده در طول جنگ وجود دارد. لاهو که به عنوان ارتش مخفی ایالات متحده شناخته می شود ، - به همراه قبایل دیگری مانند همونگ ، لائو و مین - توسط سیا استخدام شدند تا خطوط تأمین کمونیست ها را مختل کنند ، عملیات بمب گذاری را هدایت کنند و خلبانان سرنگون شده آمریکایی را نجات دهند. پس از جنگ ، بسیاری از لاهوها برای فرار از قصاص دولت جدید مجبور به فرار به تایلند شدند.
تجربه سرباز سیاه جنگ ویتنام
گرچه نام نویسی در ارتش به عنوان راهی برای تبدیل شدن مردان سیاه پوست به بخشی از فرهنگ برابرتر و پر از فرصت ارتقا یافت ، نژادپرستی به همان اندازه که به خانه وفادار بود ، در میان نیروهای در ویتنام فراگیر بود. به دنبال ترور مارتین لوتر کینگ ، صلیب هایی در خلیج کم ران سوزانده شد و پرچم های کنفدراسیون بر فراز پایگاه ها در دانانگ به اهتزاز درآمد. مطابق با سوابق کنگره ایالات متحده ، توالت ها و میخانه ها در ویتنام روی آنها نقاشی های دیواری نوشته شده بود با احساساتی مانند ' N **** rs s ** t می خورند 'و' من g ** k را به n **** r ترجیح می دهم ، 'و بسیاری از موارد خشونت بین سربازان سیاه و سفید رخ داده است. همانطور که در دا 5 خون ، سربازان سیاه پوست به ندرت ارتقا می یافتند ، هنگامی که در میدان نبودند به طور کلی از سربازان سفید جدا می شدند و وظایف خطرناک تری به آنها سپرده می شد.
این به دور از اولین جنگ آمریکایی بود که سربازان سیاه پوست در جنگ نقش اساسی داشتند. هنگ 369 پیاده ، معروف به هارلم جهنمی جنگ ، تبدیل به افسانه های جنگ جهانی اول شد و با وجود آموزش کمتر ، بیشتر از هر واحد دیگر در خط مقدم خدمت کرد و بیش از هنگ دیگر خسارات زیادی را متحمل شد. اما در طول جنگ ویتنام ، عصبانیت و کینه نسبت به رفتار با سربازان سیاه پوست به گونه ای جوشید که قبلاً نبوده است. سرگرد واردل سی اسمیت مشاهده کرد که:
وقتی در سال 1956 به ارتش آمدم ، همه جا ساکت بود. هیچ کس در مورد تعصب و تبعیض موجود در حال جهنم نبود. سرباز سیاهپوست نمی دانست چه راهی را باید پیش ببرد تا جایی که علیه آن مخالفت کند. هر وقت سعی می کرد به سرش لگد می خورد. حالا آنها می توانند صحبت کنند و کسی گوش می دهد. و برخی احساس می کنند از آنجا که قرار است با مرگ روبرو شوند ، مهم نیست که چه اتفاقی می افتد. '
صحبت کردن با زمان مجله در سال 1969 ، یک سرباز سیاه پوست کینه و عدم روحیه در میان نیروهای سیاه پوست در ویتنام را با پرسیدن ، ' چرا برخی از ویتنامهای جنوبی بهتر از مردم من زندگی می کنند باید به اینجا بیایم؟… ما به اندازه کافی برای مبارزه با سفیدپوستان به خانه مشکل داریم ' در واقع ، بسیاری از اختلافات میان سربازان در ویتنام تحت تأثیر رویدادهای مهم در جنگ برای حقوق شهروندی در خانه بود ، و دا 5 خون از عکس ها و فیلم های واقعی آن لحظه ها برای ثبت حال و هوای آن زمان استفاده می کند.
رویدادهای واقعی زندگی که در Da 5 Bloods ارجاع شده اند
- 11 ژوئن 1963 - خودسوزی شیخ کوانگ دوک - به عنوان مرکز اعتراضات راهبان بودایی علیه آزار و شکنجه بوداییان در ویتنام جنوبی ، یک راهب 65 ساله به نام Thích Quảng Đức در یک چهارراه شلوغ سایگون نشست و لباسهای آغشته به بنزین خود را کوبید و خود را سوزاند. تا مرگ. دا 5 خون از عکس برنده جایزه پولیتزر از مرگ خود ، و فیلم ویدئویی از خودسوزی مشابه راهب بودایی هو دین وان در 27 اکتبر 1963 استفاده می کند.
- 1 فوریه 1968 - اعدام نگوین ون لم - در صحنه وحشتناکی که توسط یک فیلمبردار شبکه NBC و یک عکاس آسوشیتدپرس مستند شده است ، ژنرال ویتنام جنوبی ، نگوین نگوک لوون ، به طور خلاصه یک زندانی ویتکونگ به نام Nguyễn Văn Lém را که به تازگی دستگیر شده بود ، با شلیک به سر او اعدام کرد.
- 16 مارس 1968 - قتل عام لای من - در یکی از وحشتناک ترین اعمالی که تاکنون توسط ارتش ایالات متحده انجام شده است ، بیش از 500 غیرنظامی ویتنامی توسط نیروهای آمریکایی در روستای My Lai محاصره و قتل عام شدند. زنان و دختران مورد تجاوز قرار گرفتند و برخی از اجساد نیز مثله شدند. فقط یكی از عاملان این عمل مجرم شناخته شد: ستوان ویلیام كالی ، كه نام او Quân (لام نگوین) را در هنگام رویارویی با خون ها به طرف پل انداخت. اگرچه او ابتدا حبس ابد گرفت ، اما كالی فقط سه سال و نیم در حبس خانگی به سر برد.
- آگوست 1968 - اعتراضات کنوانسیون ملی دمکراتیک - به مدت هشت روز منتهی به DNC 1968 و طی آن ، فعالان ضد جنگ در شیکاگو ، ایلینوی تظاهرات کردند. درگیری با پلیس صدها نفر را مجروح کرد.
- 16 اکتبر 1968 - المپیک مکزیکوسیتی - تامی اسمیت دارنده مدال طلای المپیک و جان کارلوس دارنده مدال برنز هرکدام یک مشت دستکش سیاه بالا بردند ، که نماد جنبش قدرت سیاه است ، همانطور که 'پرچم ستاره دار' هنگام مراسم مدال خود بازی می کرد. هر دو به دلیل اعتراض خاموششان از بازی ها اخراج شدند.
- جولای 1969 - مأموریت آپولو 11 - اولین مأموریت سرنشین دار موفق به ماه نیز یک میله برق برای اعتراضات حقوق مدنی بود. بیش از 500 معترض در خارج از مرکز فضایی کندی به سرپرستی رالف آبنراتی رهبر حقوق مدنی جمع شدند. که در دا 5 خون 'مونتاژ افتتاحیه ، ابرناتی دیده می شود که علامتی در دست دارد' روزانه 12 دلار برای تغذیه یک فضانورد. ما می توانستیم با 8 دلار به کودک گرسنه غذا دهیم '
- 4 مه 1970 - تیراندازی در ایالت کنت - در طی یک تجمع صلح ضد جنگ در اعتراض به دخالت آمریکا در درگیری های ویتنام در دانشگاه ایالتی کنت ، 13 دانشجو توسط گارد ملی اوهایو بر اثر اصابت گلوله مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. چهار دانش آموز کشته و 9 نفر زخمی شدند.
- 15 مه 1970 - تیراندازی های ایالت جکسون - 11 روز پس از تیراندازی در ایالت کنت ، حمله مشابهی در کالج ایالتی جکسون ، یک دانشگاه سیاهپوست تاریخی اتفاق افتاد ، جایی که در اثر تیراندازی پلیس به معترضین ، دو دانشجو کشته و 12 نفر دیگر زخمی شدند.
- 8 ژوئن 1972 - بمب گذاری کودکان در ناپالم - عکس برنده جایزه پولیتزر از Phan Thi Kim Phuc نه ساله ، معروف به 'دختر ناپالم' ، پس از آن است که نیروهای ویتنام جنوبی بمب های ناپالم را بر روی روستای Trảng Bàng ریختند.
- 29 آوریل 1975 - سقوط سایگون - جنگ ویتنام با سقوط سایگون به پایان رسید ، در این جنگ ویتکانگ و ارتش خلق ویتنام شمالی سایگون ، پایتخت ویتنام جنوبی را تصرف کردند. فیلم بایگانی در دا 5 خون نشان می دهد كه یك هلی كوپتر در یو اس اس میدوی به داخل اقیانوس رانده می شود تا جایی برای هواپیماهای ورودی حامل ارتش تخلیه ویتنام جنوبی فراهم شود.
پخش های رادیویی هانوی هانا
یک برش از زندگی جنگ ویتنام در دا 5 خون رادیوئی است که توسط ترینه تی نگو پخش می شود ، كه با نام مستعار هانوی هانا یا نام مستعار Thu Hu'o'ng شناخته می شود (' عطر پاییز ') به مدت هشت سال در زمان اشغال ویتنام توسط آمریکایی ها ، هانوی هانا متن های تبلیغاتی را در رادیو هانوی خواند که برای ایجاد کینه و ناامیدی در سربازان آمریکایی طراحی شده بود - نه با توهین به آنها ، بلکه با انتقاد از رهبران آنها و دعوت آنها به پرسیدن دلیل حضور در آنجا. ' هدف من این بود که به GI ها بگویم که آنها نباید در جنگی که از آن آنها نبود شرکت کنند ، 'نگو در مصاحبه ای با 1998 به یاد می آورد LA Times . ' سعی کردم دوستانه و قانع کننده باشم. من نمی خواستم ذره ذره یا پرخاشگر باشم. به عنوان مثال ، من از آمریکایی ها به عنوان دشمن یاد کردم. من هرگز آنها را دشمن نمی خواندم '
وی علاوه بر پخش سوابق ضد جنگ آمریكایی مانند 'Where Have All the Flowers Goed' و خواندن بیانیه هایی كه انگیزه های GIs را برای ادامه جنگ زیر سوال می برد ، او همچنین نام سربازان آمریكایی را كه در بخشی به نام 'کسانی كه می میرند' كشته شده اند ، می خواند. اما نه برای جلال. ' که در دا 5 خون ، چهار نفر از خون ها با انگیزه یکی از پخش های هانوی هانا برای یافتن برخی از سفیدپوستان برای کشتن ایجاد می شوند ، تا زمانی که خشم آنها توسط نورمن آرام شود. در حقیقت ، شواهد کمی وجود دارد که حاکی از آن باشد که هانوی هانا ، در صورت وجود ، بسیاری از سربازان آمریکایی را به ترک زمین متقاعد کرده است. با این حال ، او در بین دستگاه های اطلاعاتی به فردی مشهور تبدیل شد که با دقت به پخش های او گوش می داد. نگو پس از جنگ از رادیو بازنشسته شد و پس از آن زندگی آرامی داشت و سرانجام در سال 2016 در 85 سالگی دار فانی را وداع گفت.
چگونه بلوتوث تلویزیون هوشمند سامسونگ را روشن کنم؟
آیا دیوید فرار از مین زمین واقع بینانه بود؟
در یک نقطه در دا 5 خون ، دیوید ، پسر پاول (Jonathan Majors) وقتی پا به مین زمینی می گذارد ، در موقعیت بسیار خطرناکی قرار می گیرد. هرچقدر که صحنه غیرواقعی به نظر برسد ، حادثه ای که پل برای راهبردی کردن فرار دیوید از آن استفاده می کند ، در واقع بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است (البته لزوماً یک واقعیت واقعی نیست). داستان در خون توسط هارولد لامپ لایت برایانت ، که می گوید او یک بار برای کمک به یک سرباز سفیدپوست که پا به مین زمینی گذاشته بود ، فراخوانده شد.
همانطور که داستان می گذرد ، تا زمان رسیدن برایانت بیش از یک ساعت سرباز روی مین ایستاده بود و بسیار مراقب بود که وزن خود را تغییر ندهد. پس از حفاری در اطراف معدن ، برایانت کشف کرد که این یک ماین S S آلمان است ، معروف به 'Bouncing Betty'. در ابتدا او سعی کرد مانوری مانند ایندیانا جونز ایجاد کند که سرباز باید پایش را از صندوق عقب بردارد در حالی که برایانت بوت را پایین نگه داشت تا فشار خود را حفظ کند ، اما وقتی دید که پیستون بلند می شود سریعاً آن طرح را لغو کرد. در این زمان ، یک ساعت دیگر گذشته بود. سرانجام ، برایانت می گوید ، او طرح طناب را ارائه داد:
'پس من این ایده را پیدا کردم. من می دانستم که هنگامی که پیستون فشار می یابد ، Bouncin ’Betty حدود 3 فوت بالا می رود و منفجر می شود. بنابراین اعضای دیگر تیم او را جمع کردم و طنابی را به کمر او بستم. و همه ، از جمله من ، در حدود 20 متری معدن و او حرکت کردند. و وقتی تا سه می شمردم ، همه طناب را می کشیدند و او را در فاصله 15 فوت از مین ربودند. و آن 3 پا بلند می شود و منفجر می شود. و این کار را کرد و تنها خسارتی که به او وارد شد پاشنه چکمه جنگلی اش بود که منفجر شد. هیچ آسیبی به او وارد نشده است.
این یک داستان باورنکردنی است ، و بنابراین داستانی است که باورنکردنی زیادی را به دنبال داشته است. مطابق با سنگ لوح ، صحت ادعای برایانت به این دلیل زیر سوال رفته است که داستان معدن ظاهراً یک افسانه شناخته شده شهری بوده است ، در حالیکه دیگران ادعا می کنند در عوض برای آنها اتفاق افتاده است. همچنین ادعا می شود برایانت سابقه خدمت خود را اغراق آمیز کرده است. باور کردن این داستان به ویژه دشوار است زیرا با عملکرد واقعی معدن Bouncing Betty مطابقت ندارد. اگرچه قدم گذاشتن بر روی صفحه فشار مین و یافتن راهی برای فرار از گروه فیلم رایج است ، اما در حقیقت مین ها به گونه ای طراحی می شوند که به محض فشار منفجر شوند ، نه پس از برداشتن آن. علاوه بر این ، S-Mine با 'برگشتن به هوا' و سپس منفجر شدن ، پاشیدن ترکش به صورت افقی در اطراف منطقه کار می کند ، بنابراین بسیار بعید است که دیوید با پرش به پهلو بدون آسیب دیدگی نجات پیدا کند.
کودکان ویتنامی-آمریکایی
اوایل ورود دا 5 خون ، اوتیس می فهمد که او یک دختر بزرگسال با شعله قدیمی خود ، Tiên (Lê Y Lan) داشته است. به نظر می رسد دختر اوتیس و تین ، میچون (سندی هونگ فام) از بیشتر بچه های مادران ویتنامی و سربازان آمریکایی که در طول جنگ باردار شده اند خوش شانس تر بوده است. مطابق با مجله اسمیتسونیان ، دولت ایالات متحده در ابتدا دستان خود را از تمام مسئولیت کودکان شسته ، در حالی که مدیر مراقبت اجتماعی ویتنام آنها را به عنوان ' عناصر بد ' به عنوان نوزاد بسیاری از آنها در سطل های زباله و یتیم خانه های بیرون رها شده و در دوران کودکی به دلیل ظاهر نژاد مخلوط آنها مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.
دقیقاً معلوم نیست که چند آماراسیایی در طول جنگ ویتنام و پس از آن متولد شده اند ، زیرا بسیاری از تولد آنها ثبت نشده است. با این حال ، در سال 1987 کنگره قانون بازگشت به خانه آمراسیا را تصویب کرد که به فرزندان ویتنامی سربازان آمریکایی اجازه می دهد به ایالات متحده مهاجرت کنند. حدود 26000 نفر از این کودکان و 75،000 نفر از بستگان ویتنامی آنها در ایالات متحده اسکان داده شده اند ، و طبق گروه های حمایت از صدای مستقل Amerasian Independent of America و انجمن Fellowship Amerasian (از طریق مجله اسمیتسونیان ) ، فقط چند صد آمرازیایی جنگ ویتنام اکنون در ویتنام باقی مانده اند. اعتقاد بر این است که بیش از 3٪ از این کودکان هرگز با پدران آمریکایی خود جمع نشده اند.