ابدیت: آخرین بررسی تک شاخ: چه چیزی از نورس بد است؟

When Eternity: The Last Unicorn با طراحی نرم خود بازیکنان را به خواب نمی اندازد ، بلکه آنها را به لطف سکته مغزی فنی به دیوار می کشاند.

When Eternity: The Last Unicorn با طراحی کم لطفی که دارد بازیکنان را به خواب نمی اندازد ، بلکه به لطف سکوت فنی آزار دهنده آنها را به دیوار می کشاند.

ساخت یک بازی سخت است ، و ابدیت: آخرین اسب شاخدار کاملاً یادآور این واقعیت است. به زبان ساده ، بازی Void Studios با الهام از نورس یک خرابکاری یک تجربه است. هنگامی که طراحی و مبارزه ناخوشایند آن بازیکنان را به خواب نمی اندازد ، هزاران اشکال باعث می شود که برای یک تجربه با ثبات تر ، از بین بروند.

بازیکنان بین دو شخصیت اصلی عوض می شوند: Aurehen ، یک جن ، و Bior ، یک وایکینگ. اورهن باید آخرین اسب شاخدار موجود را نجات دهد تا جاودانگی مردمش را بازگرداند. بیور به دنبال یادگیری سرنوشت برادران سپر گمشده خود است. علیرغم ایجاد این تصور که هر دو داستان به هم ربط دارند ، نوشتار نتوانست خطوط واقعی بین آنها را تعیین کند. اورهن به وضوح ستاره است در حالی که خط پیرامونی Bior آنقدر بی نتیجه احساس می کند که ممکن است وجود نداشته باشد. هرچند آنچه در داستان ها به اشتراک گذاشته می شود ، نوشتن کسل کننده و گفت وگوی ارزشمند است.

مربوط: Sekiro: Shadows Die Twice Review - یک شاهکار بی رحمانه و دشوار

ابدیت: آخرین اسب شاخدار طراحی غیر الهام گرفته شده احساس می کند Void با هدف دستیابی به حداقل آنچه RPG شخص ثالث باید باشد ، است. نه طراحی زیبایی و نه سطح دنیا از راه دور جالب یا جذاب به نظر نمی رسند. بازیکنان می دوند ، با دشمنان مبارزه می کنند و بیشتر معما های عمومی را حل می کنند. تلاش های واکشی خسته کننده سفرهای برگشتی زیادی را به همان مناطق غیر جالب وادار می کند. که در متروید مد ، پیشرفت اغلب به معنای به روزرسانی سلاح ها برای دور زدن یک مانع است. با این وجود ، به برخی از نقاط فقط می توان به عنوان یک کاراکتر خاص دسترسی پیدا کرد و این به میزان آزار دهنده بودن عقب نشینی اضافه می شود. ابدیت جهان نیز ناامیدکننده است و کوچک است. نمونه موردی: فقط یکی از مواردی که من یک سیاه چال واقعی می دانم در کل بازی وجود دارد.

مبارزات خلاصه می شوند تا با خیال راحت اسپم را فشار دهند تا دکمه حمله به پیروزی برسد. هوش مصنوعی دشمن فاقد مهارت روزافزون برای نیاز به هرگونه استراتژی متفکرانه است. هر دو شخصیت به طور مشابه بازی می کنند (که شامل حملات ویژه ضعیف ضعیفی است) ، اما ضربات مهیب و قدرتمندتر Bior او را از نظر عینی بهتر می کند. در بدترین حالت ، نبردها می توانند کابوسی ارزان قیمت باشند که باعث عصبانیت می شود. فقدان مصونیت پس از ضربه به این معنی است که دشمنان می توانند بازیکنان را به راحتی شکست دهند و به سرعت شکست دهند. این عصبانیت است ، به ویژه هنگامی که به زمین می خورید و له می شوید.

هوش مصنوعی خونخوار همچنین طراحی ناقص را آشکار می کند. آدمهای بد بازیکنان را تا انتهای زمین دنبال می کنند ، گاهی اوقات در سناریوهایی که نمی توانند به آنها دسترسی داشته باشند - یعنی مبارزات رئیس. من دشمنانی داشتم که کرامر راهی آنها در برخوردهایی بود که ظاهراً جدا از دنیای اصلی طراحی شده بودند. یک مسابقه در برابر یک گرگ غول پیکر به طرز غیرمنتظره ای پیچیده تر شد ، زمانی که یک جادوگر سرسخت خود را به نقطه ورود به عرصه رساند و به من آتش زد.

از جنگ های رئیس صحبت می کنم ، آنها احتمالاً بدترین قسمت ها هستند ابدیت . برخی احساس می کنند که به عنوان جنگ فرسایشی ناتمام طراحی شده اند. یک موجود شاخدار چنان بی وقفه حمله کرد که طفره رفتن به سختی کار کرد. من فقط می توانم مقابله به مثل کنم و سریعتر از آنکه موادم را برطرف کند ، مواد شفا را مصرف کنم. از برخوردهای دیگر می توان برای پیروزی بهره برد. یک غول فقیر وقتی که من بین پاهای او ماندم و هک شدم ، در حالی که مدل او با عجز قادر به پاسخ دادن نبود ، چرخید و به پایان رسید. زوایای دوربین ثابت Eternity باعث نقص در نبردها می شود. این چشم انداز که برای به دست آوردن نوستالژی مدرسه قدیمی طراحی شده است ، فقط نقاط کور آزاردهنده ای را برای پنهان شدن دشمنان ایجاد می کند. دشمنان بزرگتر می توانند منظره را کاملاً مبهم کنند و باعث شوند غرغرها بازیکنان را به سختی تلاش کنند تا خود را پیدا کنند.

متأسفانه ، تنها راه حل موثر برای این مسائل ، سنگ زنی بیش از حد است. به این ترتیب می توان دشمنان را قبل از وقوع شجاع کنار زد. تقویت شدن هرگز احساس پاداش نمی کند. در عوض ، این احساس می کند که شما بی رحمانه خود را مجبور به صعود به یک تپه ناپایدار می کنید. نیاز به سنگ زنی همچنین به معنی مجبور کردن حتی بیشتر وقت برای تحمل جنگ است. صنایع دستی به لطف سیستم شانس غیرضروری کمک کمی می کند. Blueprints درصدی را نشان می دهد که شانس بازیکن را برای موفقیت در ساخت آنها نشان می دهد. به طرز عجیبی ، حتی اگر مواد لازم را داشته باشید ، هنوز هم نمی توانید در ساخت یک مورد موفق شوید. در نتیجه عدم موفقیت باعث از بین رفتن دائمی مواد استفاده شده می شود. من هرگز متوجه نشدم که چه عواملی این احتمالات را تعیین می کند ، اما نیازی به این کار نبودم. برای شروع اکثر موارد ارزش ساخت ندارند.

سه انگشت در بازی های گرسنگی به چه معناست؟

اگر از قبل واضح نبود ، Eternity: The Last Unicorn’s بزرگترین مشکلات ناشی از انبوه اشکالات فنی آن است. حرکات و انیمیشن ها از نظر کیفیت کیفیت ناخوشایند دارند. به صورت دوره ای ، بازیکن پس از انجام اقدامات اساسی به طور تصادفی در جای خود یخ می زند. ناامیدی ای را که در طول نبردهای بد ذکر شده ایجاد می کند تصور کنید. به دلایلی جواهرات ارزی و بهداشتی با سرعت حلزون به سمت بازیکنان شناور می شوند. در دو مورد جداگانه ، من یک رئیس را شکست دادم تا بازی خراب شود و مرا مجبور به تکرار مبارزه کند. در یک نمونه ، برش بعد از جنگ منجمد شد ، زیرا نارضایتی های رئیس هنوز در پس زمینه باقی مانده بود. از کجا بفهمم این مشکل بود؟ از آنجا که در طول تلاش دوم ، من مطمئن شدم که قبل از اینکه رئیس را تمام کنم ، مینیون ها را بکشم (خدای ناکرده اول تهدید واقعی را هدف قرار دهم). بعد از آن صحنه خوب پخش شد. حتی سینمایی ها با ارائه اسلایدهای طولانی و غیر قابل انعطاف ، احساس نیمه کاره ای می کنند که احساس می کنند قرار است صداگذاری شوند.

از بین بردن ابدیت مثل بازی در پروژه فارغ التحصیلی دانشجوی طراحی بازی احساس می شود. عملکرد بازی ، که برای نمره قبولی کافی است ، اما هیچ کس نمی خواهد از طریق آن بازی کند. ابدیت کاری انجام نمی دهد که تعداد بی شماری از بازی ها به طور قابل ملاحظه ای بهتر از آن انجام ندهند. همچنین تا حدی شکسته است که توهین آمیز است تا سرگرم کننده. تک شاخ ها بهتر است راه دودو را طی کنند ، اگر این به معنی جلوگیری از این فاجعه است.

ابدیت: آخرین اسب شاخدار اکنون در پلی استیشن 4 ، ایکس باکس وان و رایانه شخصی به بازار عرضه شده است. Screen Rant به منظور بررسی ، یک کد بارگیری PS4 در اختیار شما قرار داده است.

رتبه بندی ما: