چه زمانی من را در آغوش نگیر من می ترسم به تلویزیون آمد، هیچ شباهتی به آزمایشی یا تیزر آنلاین آن نداشت. با این حال، مسیر خلاقانه جدید حرکت خوبی برای این سری بود. معروف به خاطر وحشت عجیب و غریب و حس شوخ طبعی سورئال، من را در آغوش نگیر من می ترسم یکی از یوتیوب محبوب ترین سریال ها قبل از اینکه راهش را به تلویزیون پیدا کند. با این حال، با امکانات بی نهایت و بستری جدید برای کشف آنها، سازندگان من را در آغوش نگیر من می ترسم باید بفهمند که چه نوع نمایشی را می‌خواهند، تصمیم‌هایی می‌گرفتند که منجر به داستانی بسیار متفاوت از آنچه در ابتدا مورد کنایه قرار می‌گرفتند.
پس از اجرای موفق شش قسمتی یوتیوب ، در سال 2018، تیزری با عنوان Wakey, Wakey صحنه های منتخبی از من را در آغوش نگیر من می ترسم سریالی که اولین قسمت آن در جشنواره فیلم ساندنس 2019 پخش شد. در مرکز شهر رنگارنگ کلی هیل، خلبان ستارگان نمایش، مرد قرمز، مرد زرد، و اردک را در مرکز طرحی سیاسی به نمایش می‌گذارد که رویدادهای جاری را با مضامین بیگانه‌هراسی، دموکراسی و بهای امنیت ملی طعنه می‌زند. با این حال، پس از Wakey، تریلر Wakey از صفحه رسمی ناپدید شد یوتیوب این کانال و نمایشی که در سپتامبر 2022 پخش شد، بینندگان یک برنامه بسیار متفاوت دیدند، در حالی که موضوعاتی مانند مرگ و خانواده را بررسی می‌کردند و در عین حال سؤالات انتزاعی‌تر و آزاردهنده‌تری درباره هستی می‌پرسیدند.
مربوط: هر آنچه در مورد می دانیم مرا در آغوش نگیر من می ترسم
بسیاری از منو بغل نکن من میترسم هویت از دنیای عجیب و غریبی که ایجاد کرده بود، سرچشمه می گرفت. بی انتها و رویایی، بخشی از ترسناک سریال اصلی که برگرفته از موقعیت سورئال Red Guy، Yellow Guy و Duck است که در آن به دام افتاده اند. خیابان کنجد قسمت ها که کنترلی بر آن نداشتند. به‌علاوه، سیاست و رویدادهای جاری اساس آثار ترسناک و کمدی هستند و اغلب تلاش می‌کنند تا سال‌ها بعد احساس کنند که مرتبط هستند. بکی اسلون، جو پلینگ و بیکر تری تصمیم درستی برای تغییر گرفتند منو بغل نکن من میترسم کارگردانی خلاقانه، و واکنش هایی که از سوی مخاطبان دریافت کردند، نشان دهنده این موضوع بود. DHMIS توانست با اتخاذ رویکردی همیشه سبزتر در تلویزیون حضور پیدا کند و این خبر خوبی برای آینده سریال است.
چه اتفاقی افتاد که من را در آغوش نگیر خلبان من می ترسم؟
رویدادهای کنونی تلویزیون و سریال هایی مانند آن را بیش از حد اشباع کرده است سیمپسونها و مرد خانواده تبدیل به پاستیک انیمیشن بزرگسالان شده اند. بسیاری از برنامه های انیمیشن بزرگسالان دارای شهرهای کوچک و توطئه های هذلولی هستند که بیشتر طنز آنها مبتنی بر سیاست است. ذات خلبان چیزی است که بکی اسلون در مصاحبه ای به آن پرداخته است (از طریق روزنامه گاردین ): یک شهر و همسایه داشت و 'کمی ساوت پارک' بود. بعلاوه، بیکر تری یکی از خالقانش اذعان کرد که در ابتدا می خواستند رویدادهای جاری را در پایلوت خود بگنجانند. با این حال، برای DHMIS سازندگان، ترسناک جدیدی از قرنطینه به وجود آمده است. نویسندگان احساس کلاستروفوبیا و بی زمانی را که نسخه اصلی بود به یاد آوردند من را در آغوش نگیر من می ترسم شورت کانالی شد و می خواست برای سریال تلویزیونی بازسازی کند. در حالی که طنز سیاسی لزوماً بد نیست، یک محیط سورئال به سبک نمایشی کودکان است که من را در آغوش نگیر من می ترسم یک هویت و فرصتی برای کشف موضوعات به روشی که سریال های دیگر نتوانستند. دور شدن از موقعیت سیاسی خلبان، من را در آغوش نگیر من می ترسم سوالات عمیق تری در مورد زندگی با ذهن بزرگسالی پرسید، اما از نقطه نظر ساده قهرمانان آن و در محیطی عجیب و غریب که هرگز احساس نمی کرد که قدیمی باشد.
با نمره تقریبا عالی از منتقدان و تماشاگران، منو بغل نکن من میترسم تغییرات خلبان تصمیم خوبی بود. در منظره ای اشباع از نمایش های متکی به جوک های موضعی مانند سیمپسونها ، گاهی اوقات یک هویت منحصر به فرد و یک کیفیت بی انتها بیشتر با مخاطبان باقی می ماند. با یک فصل اول موفق، من را در آغوش نگیر من می ترسم ثابت کرد که جایگاهی در تلویزیون دارد و حرف های زیادی برای گفتن از طریق دهان بازیگران عروسکی خود دارد.