نوآ بامباخ، نویسنده و کارگردان، با او بازگشته است نویز سفید ، اقتباسی از رمانی به همین نام در سال ۱۹۸۵ توسط دان دلیلو. این فیلم با بازی آدام درایور، گرتا گرویگ و دان چیدل، طنزی است که اهداف والایی دارد، اما هرگز از ایده های نیمه کاره و اجرای آشفته اش بالاتر نمی رود. گرفتار توطئه ناهموار و تغییرات ژانر، نویز سفید خود را در هرج و مرج آنچه می خواهد بگوید گم می کند و نمی تواند کاملاً تحقق یابد یا منسجم شود.
جک گلدنی (راننده) و بابت (گرویگ) در یک شهر کالج زندگی می کنند که در آنجا چهار فرزند خود را که با هم و از طریق ازدواج دارند بزرگ می کنند - این هر دو چهارمین فرزند آنهاست. جک یک استاد مطالعات هیتلر است و از کنفرانس آینده خود می ترسد. وقتی دختر دنیس (رافی کسیدی) متوجه می‌شود که بابت یک داروی مرموز مصرف می‌کند، از جک می‌خواهد تا کاری در مورد آن انجام دهد، اما حقیقت ممکن است آن چیزی نباشد که او آماده شنیدن آن است. در همین حال، یک کامیون با قطار در حومه شهر برخورد می‌کند، که منجر به یک رویداد سمی در هوا می‌شود که جامعه را در معرض زباله‌های شیمیایی قرار می‌دهد، و همه را مجبور می‌کند تا قبل از اینکه خیلی دیر شود، تخلیه شوند.
مطالب مرتبط: آدام درایور و گرتا گرویگ با یک رویداد سمی در تریلر White Noise روبرو می شوند
آدام درایور، گرتا گرویگ، می نیوولا، رافی کسیدی و سم نیولا در فیلم White Noise
نویز سفید ناسازگار و از نظر لحن ناهموار است، با شخصیت هایی که بیشتر شبیه کاریکاتور به نظر می رسند تا افراد کاملاً کشیده. درک این فیلم درهم و برهم و بی جهت پیچیده که در آن توالی تیتراژ بهترین بخش است - و آنچه بقیه فیلم باید بیشتر از آن تقلید می کرد، دشوار است. هیچ احساسی وجود ندارد و بین مخاطب و داستان گسست احساس می شود. این جدایی در نیمه دوم فیلم که تفاوت فاحشی با نیمه اول دارد بیشتر مشهود است. بیشتر احساس می‌شود که یک نفر در حال تماشای دو داستان بسیار متفاوت است - هر دو پتانسیل زیادی دارند، اما نشستن در آنها بی‌نهایت خسته‌کننده و خسته‌کننده است. درایور و گرویگ خوب هستند، و به نظر می رسد که اوقات خوشی را روی صفحه سپری می کنند، اما این مواد برای آنها وجود ندارد. دون چیدل، که نقش همکار جک، موری سیسکیند را به تصویر می‌کشد، کار بسیار کمی با او انجام می‌دهد، اما با وجود نقش محدود، همچنان خوب است.
غالبا، نویز سفید بی هدف است بله، مضامین فیلم دقیقاً ظریف نیستند، به خصوص در نیمه اول، جایی که همه دائماً و با صدای بلند از اتفاقاتی که در اطرافشان می افتد پرت می شوند تا روی آنچه واقعاً مهم است تمرکز کنند. فیلم و کتابی که بر اساس آن ساخته شده است، وسواس‌ها، مصرف‌ها و ترس‌هایی را که بشریت را آزار می‌دهد تقویت می‌کند، اما طنز فیلم هنگام بررسی موضوع آن، عمق یا طنز زیادی ارائه نمی‌دهد. همه چیز به نوعی اتفاق می‌افتد و پیچیدگی‌های آن در هیاهوی سر و صدا و هرج‌ومرج خود فیلم گم می‌شود، که مورد آخر فقط بلافاصله پس از برخورد کامیون با قطار کار می‌کند.
دان چیدل و آدام درایور در فیلم سفید نویز
این نیز مایه شرمساری است، زیرا فیلم بامباخ می تواند گهگاه هیجان انگیز و با خوشحالی عجیب باشد. تمرکز آن بر عدم صداقتی که در روابط ایجاد می‌شود و اینکه چگونه افراد همچنان حواسشان را پرت می‌کنند، حتی زمانی که با احتمال بدتر شدن جهان مواجه می‌شوند، قطعاً قانع‌کننده است. اما نکاتی که فیلم سعی در بیان آن دارد در فیلم های دیگر مورد بررسی قرار گرفته است و تاثیر بیشتری نیز داشته است. یک فیلم تنها در صورتی می‌تواند در مضامین خود تا این حد پیش برود که مایل به کشف کامل آنها در فراسوی سطح نباشد. در این راستا، نویز سفید به نظر می‌رسد این فیلم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد، از جمله یک خط کلی درباره ترس وجودی، اما همه آنها در میان سطحی نگری و حواس‌پرتی‌های خودش که مضامین فراگیر فیلم را تضعیف می‌کند، گم شده است. به این ترتیب، آن چیزی می شود که می خواهد تحلیل کند و سایه ای از آنچه می توانست باشد.
بعدی: آرژانتین، بررسی 1985: درام حقوقی گیرا در همه جبهه ها موفق می شود
نویز سفید جشنواره فیلم میدلبورگ 2022 خود را در اکتبر اکران کرد. این فیلم در سینماهای محدود در تاریخ 25 نوامبر اکران می شود و برای پخش در نتفلیکس در 30 دسامبر در دسترس خواهد بود. مدت زمان آن 136 دقیقه است و هنوز رتبه بندی نشده است.