با وجود این که بار دیگر فرانک و کلر در تلاش برای حفظ قدرت ، هرج و مرج به هرج و مرج متوسل شدند ، خانه کارتها فصل 4 را با شانه خالی به پایان می رساند.
[این یک بررسی از خانه کارتها فصل 4. اسپویلر وجود خواهد داشت.]
-
بیشتر و بیشتر ، این احساس می شود که کار از خانه کارتها برای گفتن داستان فرانک و کلر آندروود و طول های زیر دست آنها برای به دست آوردن و بستن به قدرت نیست. در عوض ، سری گل سرسبد Netflix عمدتاً خود را به عنوان نمونه ای از مزایای احتمالی روش ترجیحی تماشای تلویزیون توسط غول پخش جریانی - یعنی تماشای binge-watch مورد توجه قرار داده است.
در حالی که این مجموعه به طرز تحسین برانگیزی از هیجان انگیز سیاسی نابخردانه مشتاق متقاعد کردن جهان به اعتبار خود به هیجان انگیز سیاسی نابغه ای تبدیل شده است که کاملاً کارتونی بودن ناامیدکننده آن را پذیرفته است ، خانه کارتها از راه های دیگر نیز تغییر کرده است از همه قابل توجه تر ، به نظر می رسد که این ایده ایده یک داستان داستانی معمولی فصلی را به نفع مجموعه ای از لحظات منسجم آتش سریع از پنجره به بیرون پرتاب کرده است - برجستگی هایی در جاده که تهدید به خنثی کردن همه چیزهایی است که فرانک بیش از حد کار کرده است در چند سال گذشته - که قادر به ایجاد هیچ احساس واقعی نتیجه یا تعطیلی نیستند. این لحظات از اهمیت معناداری چندان چشمگیر برخوردار نیستند زیرا این چیزی نیست که نمایش علاقه مند به انجام آنها باشد. فقط می خواهد این مشکلات جزیی یا موارد ناخوشایند به عنوان وسیله نقلیه ای که بیننده را از طریق یک قسمت منتقل می کند و در قسمت بعدی قرار دارد ، عمل کند.
نمونه مورد: لحظات پایانی فصل 4 به هیچ وجه توجه به تعطیلی 13 ساعت قبل از وقایع را ندارند. در عوض ، آن لحظات بسته تمام انرژی خود را در ایجاد بیشتر به کار می اندازند این س ofال که چه خواهد آمد ، مفهوم پایان یافتن را در صندلی عقب قرار می دهد. هیچ نقطه اوج و هیچ انحرافی وجود ندارد. فقط یک سری ضد اوج کوچک وجود دارد که به دنبال آن اقدامات بیشتری افزایش می یابد. در این دنیای درخواستی ، فصل تلویزیونی قابل انعطاف Netflix مصمم است که هنجار را بسازد ، اکشن در سریالی مانند خانه کارتها هرگز نمی تواند بلند شود ، مبادا مخاطبان دلیلی برای توقف تماشا داشته باشند.
اگرچه فصل 4 در مقایسه با آزمایش کمتر موفقیت آمیز فصل 3 در زمینه اجازه دادن به شخصیت ها برای هدایت کشتی ، پیشرفت چشمگیری داشت ، اما جستجوی یک حد وسط بین صمیمیت شخصیت و رسمیت سطح نمایش تصویر سیاست ، تجربه ای ناهموار از تماشا را ایجاد می کند. انگار خانه کارتها مطمئن نیست که چگونه می تواند با دیدن تماشای داستان Underwood در یک مرحله ملی - اگر جهانی نباشد - سازگار باشد ، اما همچنین به آن اطمینان 'پشت درهای بسته' را می دهد. این احساس بلاتکلیفی یا توانایی ادغام دو نیمه اصلی خود با فینال خفه شده این فصل مشهود است. پایان دادن به صخره صخره ای یا اشاره به ادامه کار یک چیز است ، اما این موارد معمولاً هنگامی کار می کنند که مخاطب تصور کند که یک نقطه پایانی در افق داشته باشد. فصل 4 تمایلی به ارائه مواردی از این دست ندارد. بنابراین ، با توجه به علاقه مستمر سریال به شکستن دیوار چهارم برای یک کنفرانس کوچک یک به یک با مخاطبانش ، طبیعی به نظر می رسد که فرصتی برای تماشاگر فراهم شود تا شاید از او بخواهد رئیس جمهور: 'همه چیز در مورد چیست ، فرانک؟'
کشتن بیل کل ماجرای خونین بلو ری
فقط ممکن است این بهترین س toال نباشد ، زیرا آدرس مستقیم فرانک در فصول اخیر بهانه ای برای متراکم کردن نقاط مختلف طرح به مجموعه ای از گلوله های قابل هضم شده است و کمتر تلاشی برای ارائه بینش واقعی در قالب شخصیت است. از ذهن شاید این امتداد نمایش باشد که با این واقعیت موافقت می کند که ، اگر بخاطر بازی خودسرانه کوین اسپیسی ، فرانک آندروود ، آنقدر جالب و جذاب نیست که نویسندگانش تصور کنند او هست. و به همین ترتیب ، شاید آنها بتوانند احساس کنند مخاطب می خواهد رئیس جمهور آندروود بخواهد لحظه ای را از رسوایی اردک پس از رسوایی ، زنده ماندن از سو assass قصد از نوع واقعی و شخصیت ، و انجام نبرد با یک حریف نامطلوب ترسناک ، به شکل از ویل کانوی ، علاقه مند به رسانه های اجتماعی جوئل کینامان ، برای اطمینان دادن به آنها ، در واقع ، یک نکته در همه این موارد وجود دارد.
در حال حاضر ، نمایش بسیار پراکنده است و نمی تواند تصور کند که اهداف آن فراتر از این است ، 'فرانک و کلر آندروود خواهان قدرت هستند و مایلند به هر طریقی تلاش کنند تا خواسته خود را برآورده کنند.' این ایده اصلی همان چیزی است که در اوایل فصل احساس طراوت و هیجان می کند. ایده درگیر شدن فرانک و کلر یک جنگ سرد زناشویی جذابیت درگیری واقعی و حلقه متمایز غیرقابل پیش بینی بودن را داشت - سرانجام ، این سریال حریفی با نوعی سرسختی و استقامت غیراخلاقی پیدا کرده بود که نه تنها با فرانسیس پا به پا شود ، بلکه به طور بالقوه او را مجبور به شنیدن ده شمارش کند. . و هنوز ، فصلی نگذشته بود که رئیس جمهور و بانوی اول بار دیگر با یکدیگر درگیر شدند و توماس یتس (پل اسپارکس) نویسنده سخنران نویسنده را که به عنوان کتاب سرقت کتاب دعوت می کرد ، به ازدواج خود دعوت کردند.
چرخاندن چرخش به وضعیت موجود مانند این روایت سریال را به طرز قابل توجهی تضعیف می کند ، زیرا این امر بیانگر انزجار از نوع قصه گویی است که ممکن است عواقب واقعی این شخصیت ها را به همراه داشته باشد. اما همچنین نشان می دهد که عزیمت خالق Beau Willimon ممکن است نتیجه دیدن او باشد Frank V Claire: Twilight of the Underwoods به عنوان نقطه پایانی مناسب و طبیعی سریال ، در حالی که Netflix ، تنها در غیاب نمایش ، نرخ های اشتراک در حال کاهش را می دید. ممکن است اینگونه باشد یا نباشد ، اما هر آنچه در پشت صحنه اتفاق افتاد ، پایانی را در مقابل تماشاگران قرار داد که نقطه مقابل فرانک بود و به طرز قاطعی انگشتر خود را روی میز در دفتر بیضی می زد. به جای آن ، شانه خالی کردن ریاست جمهوری بود که می گفت ، 'حدس می زنم سال آینده شما را ببینم.'
سفر 3 از زمین تا ماه بازیگران
احساس نتیجه بیشتر ممکن است در فصل 5 آشکار شود و شاید این یک نتیجه برای طرفداران فداکار سریال باشد. اما این فقدان نتیجه گیری جامع و قانع کننده برای کل فصل یا بسیاری از موضوعات پیرامونی جانبی معرفی شده در این 13 قسمت گذشته را جبران نخواهد کرد - قصه پردازی عقب افتاده به ندرت چنین می کند. فصل 4 با ایجاد هرج و مرج توسط فرانک و کلر در تلاش برای یک بار دیگر از ضربه احتمالی ویرانگر یک حریف طفره می رود - این بار این یک تولید کننده روزنامه نگاری از تام Hammerschmidt (بوریس مک گایور) بود که با تمام قدرت گنجشک بر شاخه درخت فرود می آمد . در نتیجه ، حتی اگر گرایش Underwoods به هرج و مرج دارای جغجغه مشخصی از اوج در انتظار باشد ، خانه کارتها ناامیدکننده از چنین صداهایی غافل مانده است.
-
بعدی: House of Cards فصل 4 ملودرام سیاسی خشن خود را شخصی می کند
خانه کارتها فصل های 1-4 را می توان به طور کامل در Netflix مشاهده کرد.
عکس ها: David Giesbrecht / Netflix